gonorroe

Gonorroe is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) geproduceerd door de bacterie. Neisseria gonorrhoeae, Ook bekend als gonococcus. Helaas is dit een van de meest voorkomende soa's in de samenleving..

Als SOA zal de vorm van besmetting uitsluitend plaatsvinden via seksueel contact met een geïnfecteerde persoon..Dit omvat coïtus (vaginale seks), anale en orale seks. Hoewel het ook bij de geboorte van moeder op kind kan worden geïnfecteerd, wanneer de baby door de vagina passeert.

Een zeer belangrijke factor om te overwegen is dat dragers geen specifieke symptomen hebben, dus het is een asymptomatische ziekte.

Over het algemeen zijn die besmette personen zich niet bewust van hun toestand (omdat ze geen symptomen hebben) en dit betekent dat ze geen enkele behandeling ondergaan. Op deze manier verspreidt de ziekte zich.

Allereerst moet eraan worden herinnerd dat een soa niet kan worden overgedragen met behulp van openbare toiletten, zelfs als er microben in de vaten zitten..

De enige manier voor een SOA om zich te verspreiden is om seks te hebben met een geïnfecteerde persoon..

Gonorroe Kliniek

Op basis van de kliniek moet onderscheid worden gemaakt naar geslacht en leeftijd van de patiënt; dat wil zeggen het onderscheid wordt gemaakt tussen het type gonorroe dat zich ontwikkelt bij mannen, vrouwen en kinderen.

Bij mannen

Minder dan 10% van de mannen is asymptomatisch. De resterende 90% ontwikkelt symptomen als ze besmet raken met gonorroe.. Na een incubatieperiode van een week verschijnen de volgende symptomen:

• Afscheidingen (pusachtig) die uit de penis komen. Deze afscheidingen ontstaan ​​bij het plassen en / of knijpen in de penis; en zich in sommige gevallen continu presenteren.
• Irritatie in het bekkengebied - genitale verspreiding, jeuk en verbranding kunnen optreden.
• Pijn en branden.
• Testiculaire pijn en ontsteking.

Bij vrouwen

Meer dan de helft van de vrouwen is asymptomatisch. Wanneer een vrouw echter symptomen heeft, zijn deze meestal ernstiger dan mannen. Bovendien is de kans op een complicatie hoger. De symptomen die een vrouw kan hebben zijn als volgt:

• Geelachtige (pusachtige) afscheiding en stinkende vagina en urethra.
• Toenemend plassen en pijn en branderig gevoel.
• Roodheid van genitale slijmvliezen, die pijnlijk, brandend en / of jeuk kunnen zijn.
• Buikpijn.
• Bloeden uit de menstruatie.

Bij vrouwen is het grootste risico dat de infectie zich zal verspreiden. Dit resulteert in een toestand van inflammatoire bekkenziekte (ILD). die pijnlijk is, vaak chronisch wordt en ook onvruchtbaarheid kan veroorzaken.

Aan de andere kant kunnen eileiders ook worden beïnvloed, wat kan leiden tot salpingitis. Baarmoedercomplicaties kunnen leiden tot endometriose.

Absoluut, de grotere complexiteit van het vrouwelijke voortplantingskanaal is wat verklaart dat elk onderdeel kan worden beïnvloed. Door te communiceren met de buikholte kan de infectie zich ook gemakkelijker verspreiden naar andere delen van het lichaam..

Bij kinderen

Tijdens de bevalling kan een baby besmet raken met gonorroe als zijn moeder besmet is. Dit gebeurt wanneer de baby in contact komt met de afscheidingen van de moederkanaal en het slijmvlies, die besmet zijn..

In de meeste gevallen ontwikkelen geïnfecteerde baby's een soort conjunctivitis genaamd oftalmie neonatorum of neonatale oftalmie.

Momenteel is dit type conjunctivitis niet zo vaak voorgekomen omdat bij de geboorte de ogen van baby's worden gereinigd met erytromycine in oogdruppels of zilverzouten om complicaties te voorkomen..

Voor jongere patiënten met gonorroe-infectie moet de arts de mogelijkheid van seksueel misbruik uitsluiten..

Andere afbeeldingen

Er is ook een mogelijkheid dat andere aandoeningen zich kunnen ontwikkelen door gonorroe, hoewel ze zeker minder frequent voorkomen en uitsluitend afhankelijk zijn van de seksuele praktijken van het individu..

•  Anorectale Gonorroe. De aandoening kan optreden door verspreiding of door anale seks. Wanneer het rectum ontstoken raakt, is er pijn en jeuk bij de ontlasting, naast laesies in het slijmvlies, in de vorm van rimpels en aambeien. Soms kunnen ontlasting komen met pus en bloed.
• Pharyngeal Gonorroe. Het is een aandoening geassocieerd met orale seks. Het klinische beeld lijkt erg op een veel voorkomende faryngitis..

Diagnose en preventie

Om de diagnose te stellen die bepaalt dat het een geval van gonorroe is, moet de klinische geschiedenis van de patiënt worden geëvalueerd, evenals een lichamelijk onderzoek.. Door middel van het examen zullen de tekenen worden geëvalueerd die de patiënt presenteert en het zal mogelijk zijn om zich niet te ontdoen.

In het geval van vrouwen zal de arts, naast de genoemde procedures, om een ​​vaginale cytologie vragen om de diepte te evalueren en zo een grotere nauwkeurigheid bij de diagnose te waarborgen..

Wanneer een SOA wordt vermoed, moet een volledige SOA-serologie worden aangevraagd. Dit komt omdat in veel gevallen SOA's samen voorkomen.

Net als bij de rest van seksueel overdraagbare aandoeningen is het aantal gevallen de afgelopen jaren toegenomen. Het lijkt misschien ironisch dat, met relatief de hand, de beschermingsmethoden (zoals condooms) dat doen; het is echter een realiteit.

In de jaren tachtig, te midden van de hiv-crisis, zorgde angst voor besmetting voor het gebruik van beschermende methoden. Toen, met de opkomst van effectieve behandelingen en nieuwe anticonceptiva, is de angst voor SOA's verdwenen. Dit verklaart de toename van het aantal gevallen..

De enige manier om deze ziekte te voorkomen is door een goede seksuele voorlichting., die het gebruik van beschermende methoden aanbevelen tijdens seks (ongeacht of ze vaginaal, anaal of oraal zijn) en een bezoek aan de gynaecoloog (voor vrouwen) en uroloog (voor mannen).

Gonorroe behandeling

Wat betreft de behandeling van gonorroe, het is farmacologisch. Meer specifiek is deze behandeling gebaseerd op het toedienen van antibiotica aan de patiënt. Over het algemeen wordt cefftriaxon voorgeschreven met doxicilline, aangezien dit dient om het aspect van chlamydia te dekken..

Aan de andere kant, alle seksuele contacten moeten worden bestudeerd en behandeld, zelfs als ze asymptomatisch zijn. Ook kan de arts de patiënt seksuele onthouding ten minste tot de oplossing van de aandoening aanbevelen.