Diagnose en behandeling van spondylitis ankylopoetica

Spondylitis ankylopoetica is een chronische ontstekingsziekte die vooral de wervelkolom aantast.

Deze verbindingen hebben de neiging om aan elkaar te lassen, waardoor een mobiliteitsbeperking ontstaat. Dit maakt de wervelkolom minder flexibel. Het is daarom heel gebruikelijk om een ​​gebogen voorwaartse houding aan te nemen..

Het is niet precies bekend wat deze ziekte veroorzaakt, maar het is bekend dat genetica een belangrijke rol speelt in het uiterlijk.. De meeste mensen met spondylitis ankylopoetica hebben het HLA-B27-gen.. Slechts een paar mensen met het gen ontwikkelen de ziekte..

Symptomen van spondylitis ankylopoetica

Deze reumatische ziekte veroorzaakt uitbraken van ontsteking van de wervelkolomgewrichten.. Hoewel ontsteking zich kan ontwikkelen in andere gewrichten zoals de schouders, heupen, knieën en enkels.

Vroege symptomen van spondylitis ankylopoetica zijn onder meer nachtelijke pijn en stijfheid in de onderrug. Dit kan voornamelijk in de ochtend en na perioden van inactiviteit optreden. Nekpijn en vermoeidheid komen ook vaak voor..

Enkele van de meest getroffen gebieden zijn de articulatie tussen de basis van de wervelkolom en het bekken en de heupen. Het kan echter ook de punten beïnvloeden waar pezen en ligamenten zich hechten aan botten, vooral in de wervelkolom..

Wanneer spondylitis optreedt, vormt zich nieuw bot als onderdeel van de poging van het lichaam om zichzelf te genezen. In deze zin sluit het nieuwe bot de ruimte tussen de wervels. Op deze manier, er kan een fusie optreden tussen delen van de ene wervel en de andere. 

Deze delen van de wervelkolom worden stijf en inflexibel. Fusion kan ook de ribbenkast spannen en verminderen longcapaciteit en functie.

Lees ook: 8 tips om uw wervelkolom gezond en sterk te houden

Complicaties van spondylitis ankylopoetica

Enkele complicaties van spondylitis ankylopoetica:

• Oogontsteking (uveitis): Uveïtis is een van de meest voorkomende complicaties van spondylitis ankylopoetica. Kan snel beginnen met oogpijn, lichtgevoeligheid en wazig zien..
• Schade aan hartkleppen: Deze ziekte kan problemen in de aorta veroorzaken. De ontstoken aorta kan de vorm van de aortaklep in het hart beïnvloeden, waardoor de werking van de klep verandert..

Hoe kan het worden gediagnosticeerd??

Er zijn een paar criteria voor het diagnosticeren van spondylitis ankylopoetica, waaronder:

• Klinische criteria: als lage rugpijn gedurende meer dan 3 maanden die verbetert bij inspanning maar niet wordt verlicht met rust. Bovendien wordt aandacht besteed aan het beperken van thoracale expansie evenals spinale mobiliteit.
• Radiologische criteria: net als het radiologische bewijs van ontsteking van de sacro-iliacale gewrichten.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het lezen van: 8 tips om rugpijn te voorkomen

Afhankelijk van de criteria die aan de patiënt worden gepresenteerd, zal de diagnose spondylitis ankylopoetica zijn:

• gedefinieerd: wanneer er een klinisch en een radiologisch criterium is.
• waarschijnlijke: als de patiënt 3 klinische of 1 radiologische criteria heeft.

Bloed- en urinetests kunnen de diagnose helpen ondersteunen door de aanwezigheid van HLA-B27-antigeen in het bloed. Bovendien kan men de grotere of mindere intensiteit van het ontstekingsproces bepalen dat de patiënt ondergaat..

behandeling

Samen met revalidatie en chirurgie zijn pijnstillers aangewezen om gewrichtspijn te verminderen..

De behandeling combineert de verschillende farmacologische opties en revalidatie.

• Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) en pijnstillers: Dit zijn farmacologische behandelingen gericht op het beheersen van pijn en het verminderen of onderdrukken van gewrichtsontsteking. Dit verbetert de kwaliteit van leven van de patiënt. Bovendien helpt het verlichten van ongemak de nachtrust te verbeteren.
• Disease Modifying Drugs (ADF): deze medicijnen werken op het immuunsysteem.
• Biologische geneesmiddelen: Hoewel deze medicijnen niet kunnen genezen, kunnen ze bij veel patiënten de symptomen van de patiënt beheersen..
• revalidatie: moet continu worden gedaan en in combinatie met farmacologische behandelingen. Lichamelijke en ademhalingsoefeningen verbeteren de wervelkolommobiliteit en spierkracht..
• chirurgie: chirurgie wordt alleen in sommige gevallen gebruikt, vooral wanneer de gewrichten ernstig beschadigd zijn en mobiliteit verloren is gegaan.

Mogelijke behandelingen combineren, stijfheid en ankylosans kunnen worden vermeden. Bovendien kunnen ze andere aandoeningen van spier- en bewegingsfunctie helpen voorkomen. Anderzijds is het goed om wervelkolomversterkende oefeningen zoals zwemmen te oefenen.