Willis-Ekbom-ziekte of Restless Leg Syndrome

Het onophoudelijke verlangen om de benen te bewegen kan een symptoom zijn van een pathologie.. Als we voor het slapen gaan de behoefte voelen om de onderste ledematen te schudden, lijden we mogelijk aan de ziekte van Willis-Ekbom of aan het rusteloze benen syndroom. Hoewel het misschien niet zo lijkt, is dit een eerder getypeerd en geïdentificeerd medisch fenomeen..

Het probleem met deze voorwaarde is dat de oorsprong ervan nog onbekend is.. Er wordt beweerd dat dit een neurologische aandoening is, hoewel van weinig belang. 3% van de wereldbevolking kan echter ernstig last hebben van dit probleem..

Wat is bekend over de ziekte van Willis-Ekbom of de syndroom van rusteloze benen?

Er zijn statistieken die dat aangeven Bijna 10% van de wereldbevolking heeft symptomen die verband houden met deze aandoening.. Het is ook bekend dat het mannen en vrouwen van alle leeftijden treft. Na de leeftijd van 40 jaar zijn de symptomen echter het duidelijkst zichtbaar..

Er is ook geen duidelijke oorsprong vastgesteld en we kunnen geconfronteerd worden met een ziekte die vele oorzaken kan hebben. Bloedarmoede, nierfalen en toediening van sommige geneesmiddelen zijn gerelateerd aan hun uiterlijk.. Bij vrouwen wordt aangenomen dat het probleem na de zwangerschap kan optreden..

momenteel, er wordt aangenomen dat deze ziekte verband houdt met dopamine-activering. De beweging hangt af van deze neurotransmitter en zijn coördinatie door het centrale zenuwstelsel..

Ondanks het gebrek aan kennis was het in twee soorten verdeeld. De zogenaamde Willis-Ekbom-ziekte is verdeeld in primair en secundair.. In het eerste geval is de oorsprong van deze lichamelijke manifestatie nog onbekend, terwijl we in het tweede geval deze aandoening begrijpen wanneer deze door andere ziekten wordt veroorzaakt..

Gevarieerde en verwarrende symptomatologie

Een ander probleem met betrekking tot rusteloze benen syndroom is dat de symptomen gevarieerd en moeilijk waar te nemen zijn.. In sommige gevallen is het gewoon de aanleg om de benen te bewegen. Maar deze aandoening heeft andere manifestaties die vervelend kunnen zijn..

Sommige patiënten vertonen ongemak en onaangename beensensaties.. Soms kan dit krampen en tintelingen worden. Omdat veel van deze symptomen 's nachts duidelijk zijn, hebben sommige getroffen problemen om in slaap te vallen..

Natuurlijk genereert dit overdag vermoeidheid, vermoeidheid en slaperigheid. Bovendien is deze behoefte aan beweging parallel aan het circadiane ritme.. Dit betekent dat ze tussen middag en nacht toenemen. De ziekte van Willis-Ekbom is dus chronisch en progressief in de tijd..

Lees: Restless Leg Syndrome: 7 effectieve strategieën die u zullen helpen

Identificatie van de ziekte van Willis-Ekbom

Om het rusteloze benen syndroom te helpen identificeren, hebben we de volgende tekenen en symptomen op een rij gezet:

• De behoefte aan beweging doet zich in rust voor: Wanneer we naar deze ziekte verwijzen, kunnen we het niet verwarren met reflex of hyperactiviteit. In feite treedt beweging meestal op wanneer we rusten en niet tijdens het dagelijks leven..
• Symptomen manifesteren zich 's nachts: Dit is een van de vereisten om te bepalen of de voorwaarde bestaat. In de praktijk hebben de meeste gediagnosticeerde patiënten niet de behoefte om hun benen overdag te bewegen..
• Nachtkrampen: periodieke ledemaatbeweging vindt plaats tijdens de slaap. Dit is zelf een ander type aandoening gerelateerd aan het syndroom. De spasme kan zelfs tijdens de slaap optreden.
• Hulp onderweg: Het goede nieuws is dat wanneer we ons verplaatsen, we kunnen voelen dat de tintelingen of sensaties die we voelen opgelucht zijn. Het maakt niet uit of we jeuk, ongemak of pijn voelen. Neemt meestal af wanneer de onderste ledematen worden verplaatst.

Bekijk: 6 tips voor het behandelen van hyperactiviteit bij volwassenen

Mogelijke behandelingen 

Ten eerste, als we ons ongemakkelijk voelen, is het goed om te bewegen. Het is zelfs raadzaam om uit bed te komen en een paar minuten te lopen. Het nadeel is de slechte kwaliteit van leven van de getroffenen, wat gepaard gaat met de moeilijkheid om een ​​goede nachtrust te bereiken..

Zo is het Het is raadzaam om therapieën en behandelingen uit te voeren die de slaapkwaliteit verbeteren.. Er zijn ook psychologische benaderingen waarmee je enkele verbeteringen kunt proberen. Sommigen bevelen cognitieve gedragstherapie aan, omdat dit syndroom soms te maken heeft met psychologische en emotionele aspecten..