Vrouwen hebben een jaar nodig om te herstellen na de bevalling

De beroemde quarantaine is ongeveer 40 dagen onmiddellijk na de geboorte van de baby. Het wordt vaak verward met het puerperium, de periode die we nodig hebben om te herstellen na de bevalling.

Het puerperium gaat verder dan 6 weken quarantaine. Het is een proces van fysiek en emotioneel herstel dat een vrouw nodig heeft na 9 maanden zwangerschap en bevalling. Volgens verschillende studies en theorieën kan het één tot twee jaar duren, tot drie.

Een jaar om te herstellen na de bevalling

Uit een onderzoek uit 2015 door Dr. Julie Wray van de Universiteit van Salkford, VK, bleek dat "vrouwen minstens een jaar nodig hebben om te herstellen na de bevalling." De hormonale en fysieke veranderingen die het lichaam van een vrouw tijdens de zwangerschap ervaart, houden niet op bij de bevalling. ".

Postpartum houdt ook fysieke en emotionele veranderingen in om zich aan te passen aan de nieuwe realiteit van moeder zijn. De onderzoeker interviewde vrouwen uit verschillende landen die bevallen waren en twee tot drie weken, drie maanden en zes tot zeven maanden na de geboorte van hun kinderen doorbrachten..

Wray ontdekte dat voor de meeste moeders het ideaal zou zijn om ten minste 12 maanden postnataal herstel te hebben, dat zowel fysiek als emotioneel omvat. "Vrouwen hebben het gevoel dat het meer dan zes weken duurt om te herstellen en dat ze na zes tot acht weken na de geboorte ondersteuning moeten krijgen", aldus de onderzoeker..

Het puerperium

Het genoemde onderzoek verwijst naar de geschatte tijd die nieuwe moeders nodig vonden om te herstellen na de bevalling. Maar voor de Argentijnse psycholoog Laura Gutman, auteur van het beroemde boek 'Moederschap en de ontmoeting met haar eigen schaduw', de puerperium duurt tot 2 of 3 jaar oude baby.

Moeder en baby zijn dezelfde emotionele eenheid. De bevalling 'breekt' de fysieke eenheid die moeder en baby was tijdens de 9 maanden van de zwangerschap. Hoewel ze niet langer een eenheid zijn, blijven ze emotioneel verenigd en deze scheiding kost tijd.

Voor de familietherapeut is het puerperium een ​​periode waarin er situaties zijn die niet geheel fysiek zijn, niet zo concreet, maar zelfs minder reëel, die de stabiliteit van vrouwen beïnvloeden.. De bevalling was een sterke "emotionele instorting" waarbij we van één wezen naar twee gingen.

De schaduw zelf

Het puerperium confronteert ons met wat buiten onze controle ligt, met wat er in onszelf is, met onze eigen schaduwen en conflicten. Om gereconstitueerd en hernieuwd uit deze reünie te komen, moeten we ons bewust zijn van het proces dat we doormaken en herstellen na de bevalling..

Terwijl we ons in dit veld bevinden dat beweegt tussen het mystieke, het energieke en het emotionele, hebben we een pasgeborene in onze armen waar we voor moeten zorgen. maar de baby huilt precies omdat het de pijn en angsten van de vrouw uitdrukt die na de geboorte werden veroorzaakt.

Misschien zouden onze grootouders het gemakkelijker vinden omdat hun enige bezigheid huis en kinderen waren. Maar de actieve, drukke, ondernemende, succesvolle vrouw van vandaag is iets anders.

Moeders moeten verhuizen van de onmetelijkheid van hun emotionele wereld naar de concrete wereld, die werk, geld, dagelijkse beslommeringen met zich meebrengt, en keert dan terug naar het ritme van de baby.. Wij noch onze omgeving zijn bereid om deze overgang veilig te maken. zonder in wanhoop te raken of op geen enkele manier om hulp te vragen.

Wanneer er geen tijd is voor hereniging

Gezien de complexiteit van de emotionele situatie die Gutman beschrijft, is het duidelijk dat van een vrouw wordt verwacht dat ze haar normale pre-zwangerschap, seksualiteit en beroepsleven terugkrijgt, het is een fantasie die binnen zes weken niet te realiseren is.

De waarheid is dat niet alle moeders het geluk hebben zich volledig te wijden aan de zorg voor de baby terwijl ze fysiek en emotioneel herstellen. Velen, miljoenen, hebben andere kinderen, hebben geen hulp van hun vader, moeten gaan werken. Er lijkt geen tijd te zijn om zichzelf te ontmoeten.

De realiteit waarmee miljoenen werkende vrouwen en moeders worden geconfronteerd, is dat er in hun land geen zwangerschapsverlof is dat hen in staat stelt te herstellen na de bevalling. De vrouw moet gaan werken, moet iemand vinden die voor de baby zorgt en verliest de gelegenheid om zich bewust te worden van de emotionele opties die het puerperium haar biedt..

De realiteit van werkende moeders

Slechts 34 landen voldoen aan de aanbeveling van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) om ten minste 14 weken zwangerschapsverlof toe te kennen, met niet minder dan twee derde van het vorige inkomen..

Het meeste zwangerschapsverlof is niet aangepast aan de behoeften van zowel moeder als baby. Op enkele uitzonderingen na: Kroatië verleent 410 dagen postnataal verlof; Landen zoals Montenegro, Bosnië en Albanië bieden ook 365 dagen postnataal verlof; Verenigd Koninkrijk (315 dagen), Noorwegen (315) en Zweden (240).

Aan de andere kant zijn de meeste landen in Afrika en Azië, waar niet langer dan 8 weken. Naast gehechtheid aan de baby is een kwestie van lichamelijke en emotionele gezondheid waar een vrouw van kan herstellen. De weg die we nog moeten afleggen om de behoeften van de nieuw bevallen vrouw en de baby te herkennen is erg lang.