Antibiotica voor urineweginfecties

Urineweginfecties zijn een relatief veel voorkomend probleem, meestal aanwezig bij vrouwen., vanwege de urogenitale configuratie. Naar schatting zal ten minste één op de vijf vrouwen een vorm van levenslange urineweginfectie ervaren..

Urineweginfecties komen overal in het urinestelsel voor. Dat wil zeggen dat ze kunnen voorkomen in de blaas, nieren, urineleiders of urethra. echter, Naar schatting 80% van de gevallen zijn lage urineweginfecties, dat wil zeggen in de blaas en urethra.

De meest voorkomende vorm van urineweginfectie is cystitis bij vrouwen en prostatitis bij mannen.. Bij ouderen is de incidentie van de ziekte bij beide geslachten vergelijkbaar. Seizoensgebonden of geografische factoren lijken in deze gevallen geen invloed te hebben..

Urineweginfecties

Samenvattend zijn de middelen die verantwoordelijk zijn voor urineweginfecties bacteriën.. Tussen 70 en 90% van de gevallen is te wijten aan de werking van de bacteriën. Escherichia coli. Minder vaak zijn er bacteriën zoals Proteus mirabilis, Staphylococcus coagulasa, Klebsiella pneumoniae en Enterococcus faecalis. 

Er zijn ook mensen met een grotere kans op blaasontstekingen.. Vooral diegenen die lijden aan diabetes, immunosuppressie of op hoge leeftijd zijn. Er is ook een hoger risico op infectie bij mensen met een neurogene blaas, een urinebuis of katheter gebruiken of een onvolledige lediging van de blaas hebben..

De meest voorkomende urineweginfecties bij mannen zijn prostatitis, urethritis, epididymitis en orchitis.. Bij vrouwen, cystitis, recidiverend of niet, en asymptomatische bacteriurie (vooral tijdens de zwangerschap en / of het ledigingssyndroom).

Lees ook: 8 natuurlijke remedies om cystitis te behandelen

Het gebruik van antibiotica

Antibiotica worden vaak gebruikt als eerstelijnsbehandeling. om urineweginfecties te bestrijden. De meest gebruikte zijn die behoren tot een van de volgende groepen:

• De quinolonen. Ze worden gebruikt om lage urineweginfecties te behandelen. Ze worden meestal eerst intraveneus en daarna oraal toegediend, omdat ze een goede spijsvertering hebben. Bovendien zijn ze bruikbaar bij zwangere vrouwen na het derde trimester van de zwangerschap..
• aminoglycosiden. Het zijn bacteriedodende antibiotica, voornamelijk gebruikt wanneer de oorzaak van infectie gramnegatieve bacillen is. Bovendien worden ze gebruikt voor korte vervalperioden, omdat ze toxische effecten hebben..
• cefalosporinen. Het gebruik van cefalosporines van de eerste generatie wordt niet aanbevolen, alleen tweede cefalosporines voor milde infecties en derde cefalosporines voor ernstigere infecties..
• Aminopenicillines / Betalactamase-remmers. Speciaal aanbevolen voor milde infecties en zwangere vrouwen omdat deze de foetus niet beïnvloeden. Veel bacteriën zijn resistent tegen deze antibiotica..
• Trimethoprim / sulfamethoxazol. Het wordt alleen gebruikt als de bacterie die de infectie veroorzaakt, specifiek is geïdentificeerd en gevoelig is gebleken voor dit geneesmiddel. Anders wordt het niet geadviseerd.
• nitrofurantoïne. Het wordt voornamelijk gebruikt om herhaling van infecties te voorkomen, maar het is niet geïndiceerd voor vrouwen in het eerste trimester van de zwangerschap..
• fosfomycin trometamol. Het is effectief tegen grampositieve en gramnegatieve bacteriën. Bovendien heeft het een enkele dosis en is het een van de meest gebruikte en effectieve antibiotische groepen..

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in het lezen van: Breedspectrumantibiotica: functies en resistentie

Belangrijke gegevens over antibiotica voor urineweginfecties

Behandeling met antibiotica wordt aangegeven door artsen die overwegen welk specifiek middel urineweginfecties veroorzaakt.. Aangezien de meeste gevallen echter uit de Escherichia coli, aangegeven om de behandeling voor deze bacterie te starten terwijl laboratoriumresultaten worden verkregen.

Antibiotica hebben, zoals de meeste medicijnen, bijwerkingen.. Sommigen van hen zijn onmiddellijk en verschijnen daarom kort na inname. Bovendien omvatten ze vaak koorts, misselijkheid, diarree, braken, hoofdpijn, uitslag, peesproblemen en zenuwbeschadiging..

Andere bijwerkingen kunnen op middellange tot lange termijn optreden. Dit komt vooral door het feit dat De meeste antibiotica beïnvloeden de vaginale en darmflora en verhoog de aanleg voor bacteriële of mycotische proliferatie in het gynaecologische en spijsverteringskanaal.

Het grootste probleem is dat bacteriën relatief gemakkelijk resistent worden voor antibiotica..

Wetenschappers hopen dat bacteriën in de komende jaren resistentie tegen antibiotica zullen ontwikkelen, zoals norfloxacine, ciprofloxacine, amoxicilline, ampicilline en anderen. Op dit moment, alleen fosfomycine-trometamol lijkt voldoende efficiënt te zijn.